Transplantacja (przeszczep) szpiku kostnego to zabieg wykonywany w warunkach szpitalnych, polegający na przeszczepieniu choremu macierzystych komórek krwiotwórczych. Ich zadaniem jest odbudowanie uszkodzonego w przebiegu choroby nienowotworowej lub nowotworowej układu krwiotwórczego chorego. Skandal w lubelskim szpitalu m. Jana Bożego w Lublinie miał miejsce w 2015 roku. Dopiero teraz jednak zakończyło się postępowanie w tej sprawie. Okazało się, że do obrażeń u pacjentki przyczynił się nie tylko zły sposób przeprowadzenie zabiegu przez medyków. Pracowali oni bowiem na przestarzałym pacjentka miała przejść operację przegrody nosowej. Podczas zabiegu na łydce pacjentki położono elektrodę, tzw. płytkę koagulacyjną. Pielęgniarki później dostrzegły poważne oparzenie III stopnia. U pacjentki konieczny był przeszczep skóry na nodze oraz długa początku było źleŚledczy odtworzyli bieg wydarzeń podczas pechowej operacji. Okazało się, że Kiedy ani leczenie farmakologiczne, ani metody fizjoterapeutyczne nie dają pozytywnego rezultatu, idą na przeszczep skóry. Ale to nie jest dosłowne tłumaczenie skóry na blizny: pierwsza blizna jest wycinana i dopiero wtedy wada zostaje zamknięta, najczęściej za pomocą ruchomych przeciwnych (nie wolnych) trójkątnych klapek nad
Przeszczep włosów przez Redakcja MediTravel 11 marca 2022 270 Przeszczep włosów staje się jednym z najbardziej poszukiwanych zabiegów medycyny estetycznej. Metody przeszczepu włosów takie jak FUE, DHI zwiększają zaufanie pacjentów do transplantacji włosów w Turcji. Co więcej, zabiegi te dają naturalnie wyglądające rezultaty, dzięki czemu coraz więcej osób decyduje się na przeszczep włosów w Turcji. Aby jednak cieszyć się długotrwałymi efektami przez pierwsze kilka tygodni, należy unikać kilku rzeczy. Na tym blogu przyjrzymy się 8 rzeczom, których należy unikać po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. 1. Spanie na płasko i brzuchu po przeszczepie włosów w Turcji Aby zmniejszyć ryzyko obrzęku, przez pierwsze siedem dni po zabiegu należy spać z podniesioną głową. Staraj się utrzymać głowę uniesioną o 45 stopni. Niektórzy Pacjenci stwierdzają, że muszą spać tylko przez kilka dni z uniesioną głową. Pamiętaj jednak, że nie każdy odczuwa obrzęk po przeszczepie włosów. Jest to sprawa bardzo indywidualna i zależy od ogólnego stanu zdrowia. Wielu z nas śpi na brzuchu lub rzuca się i odwraca w nocy. Należy jednak uważać w pierwszym tygodniu po zabiegu przeszczepu włosów, aby nie spać na brzuchu lub boku. Nie pocieraj nowej linii włosów o poduszkę. W celu zapewnienia stabilizacji Meditravel zaleca pacjentom spać ze specjalną poduszką, którą otrzymują w klinice po przeszczepie włosów. 2. Nieodpowiednie mycie skóry głowy po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji Pierwsze mycie głowy należy wykonać po dwóch dniach od zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. Upewnij się, że Twoje paznokcie nie są za długie i pamiętaj, aby dokładnie umyć dłonie przed wykonaniem procedur mycia skóry głowy. W celu umycia obszaru biorczego, czyli miejsca przeszczepionych włosów, należy delikatnie nałożyć szampon, który otrzymaliśmy w klinice, a następnie ostrożnie go wklepać, unikając przy tym tarcia. Szampon należy spłukać ciepłą wodą. Nie kieruj strumienia wody bezpośrednio na skórę głowy. Zamiast tego użyj kubka do spłukania szamponu z włosów. Do wysuszenia skóry głowy należy użyć delikatnego ręcznika kuchennego. Przyciskaj papier lekko do skóry, unikając przy tym tarcia i rozcierania. Tak ostrożne mycie głowy powinno trwać przez minimum 2 tygodnie od zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. 3. Farbowanie włosów po przeszczepie włosów w Turcji Nie należy farbować włosów w ciągu 6 miesięcy od przeszczepu włosów. Jeśli czujesz, że nie możesz wytrzymać tych 6 miesięcy bez farbowania, zrób to na krótko przed zabiegiem. Nie ma żadnych negatywnych skutków ubocznych związanych z farbowaniem włosów przed zabiegiem przeszczepu włosów. Natomiast po zabiegu chemikalia znajdujące się w farbie do włosów mogą zagrozić sukcesowi przeszczepionych mieszków włosowych. 4. Zapominanie o piciu wody po przeszczepie włosów w Turcji Wszyscy wiemy, że woda jest niezbędna do życia, ale często zapominamy, że nawodnienie jest jeszcze ważniejsze przed i po przeszczepie włosów. Im bardziej jesteś nawodniony, tym szybciej się zregenerujesz. Spędzenie kilku tygodni na świadomym wypiciu 10% więcej wody może mieć ogromny wpływ na cały proces rekonwalescencji i zmniejsza powstały obrzęk i opuchliznę po zabiegu. Aby upewnić się, że pijesz wystarczającą ilość wody, zalecamy pobranie na telefon aplikacji przypominającej o wypiciu kubka wody co godzinę. 5. Wychodzenie na słońce Unikaj wystawiania skóry głowy na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez pierwsze 6 miesięcy po przeszczepie włosów. Jeśli musisz w tym czasie wyjść na zewnątrz, chroń skórę głowy specjalnym kapeluszem, który otrzymasz w klinice po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. Po upływie 11 dni od zabiegu możesz zacząć nosić własne nakrycie głowy. 6. Uprawianie sportów W pierwszych dniach po przeszczepie włosów nie wykonuj intensywnych ćwiczeń ani żadnej innej formy wysiłku. Do jakiejkolwiek aktywności fizycznej można powrócić po miesiącu od zabiegu przeszczepu włosów. Po dwóch tygodniach od zabiegu możesz zacząć wykonywać minimalną aktywność fizyczną. Joga, lekki trucht czy rowerek. Pamiętaj, aby stopniowo wdrażać intensywność ćwiczeń po zabiegu. 7. Pocenie się Niestety nie wystarczy uniknąć forsownych ćwiczeń po przeszczepie włosów wTurcji. Unikaj wszelkich innych czynności, które mogą powodować silne pocenie się, takich jak relaks w saunie. W przypadku sauny ponowne korzystanie może wrócić po miesiącu od przeszczepu włosów natomiast jeżeli chodzi o solarium, korzystać możemy z niego dopiero po upływie 6 miesięcy. 8. Picie alkoholu i palenie Alkohol jest środkiem moczopędnym, co oznacza, że Cię ​​odwadnia. Może to wydłużyć czas regeneracji i zwiększyć ryzyko infekcji. Co więcej, może podnieść ciśnienie krwi do niebezpiecznego poziomu i zmniejszyć dopływ krwi i ważnych składników odżywczych do głowy. Unikaj alkoholu przez pierwsze pięć dni po zabiegu. Jeśli jesteś osobą palącą, spróbuj rzucić palenie na kilka miesięcy przed przeszczepem włosów lub po prostu je ograniczyć. Palenie może podnieść ciśnienie krwi do niebezpiecznego poziomu. Pamiętaj, że przepływ krwi jest niezbędny do wzrostu nowych, zdrowych włosów. Powstrzymuj się od nikotyny, takiej jak e-liquidy, papierosy, cygara, gumy nikotynowe i plastry nikotynowe przez pierwszy miesiąc po leczeniu. Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Dowiedz się więcej jak je Więcej
Przeszczep skóry twarzy w celu zniwelowania blizn Usuwanie blizn 3 odpowiedzi, ostatnia odpowiedź w dniu 30 cze 2021 Fot. Seb Oliver / getty Images Przeszczepy skóry to chirurgiczna metoda lecznicza pozwalająca na odtworzenie ciągłości powłok w miejscu oparzeń lub innych urazów. Zmniejsza prawdopodobieństwo wstrząsu pourazowego, zakażenia ran, powstania blizn i przykurczów. Jest też istotna z estetycznego punktu widzenia. Przeszczep skóry to technika stosowana w chirurgii urazowej i plastycznej. Najczęściej wykorzystuje się skórę pobraną z innych miejsc ciała chorej osoby. Tymczasowo można też użyć materiału syntetycznego, pochodzącego od dawców – ludzi albo zwierząt. Gojenie się ran skóry Rany, które powstają na skórze, goją się w kilku etapach. Bezpośrednio po urazie rozpoczyna się proces hemostazy (hamowania krwawienia). Biorą w nim udział płytki krwi, zbijające się w obrębie rany w agregaty, oraz białko fibryna. Wspólnie pokrywają ranę i tworzą skrzep. Zapobiegają w ten sposób utracie płynów i zakażeniu miejsca zranienia. W miejscu urazu rozwija się stan zapalny. Dochodzi do zaczerwienienia, obrzęku i zwiększenia ucieplenia tkanek, a chory odczuwa ból. Funkcja narządu jest wówczas upośledzona. W kolejnych etapach gojenia następuje stopniowe ziarninowanie tkanki, napełzanie z obrzeży rany komórek nabłonka i wygojenia. Jeśli rana jest głęboka (obejmuje skórę właściwą), w jej miejscu powstaje blizna, która może ściągać skórę, ograniczając ruchomość i powodując przykurcze. Wskazania do wykonania przeszczepu skóry Wskazaniami do wykonania przeszczepu skóry są sytuacje, w których istnieje niebezpieczeństwo zakażenia rany albo powstania naruszających funkcję narządu blizn. Przeszczep konieczny jest także wówczas, gdy powierzchnia rany jest duża i może dojść do zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej, wstrząsu hipowolemicznego, toksycznego albo rozległego zakażenia. Szczególnymi przypadkami są np. rany twarzy (szarpane, gryzione), które grożą jej deformacją, niedomykalnością powiek, ust albo poważnym defektem kosmetycznym. Inną grupą takich urazów są oparzenia (będące efektem np. pożaru, działania substancji chemicznej lub gorącej cieczy), które stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Przeszczep skóry po oparzeniu Oparzenia obejmujące 25–30% powierzchni ciała uważa się za stan bezpośredniego zagrożenia życia, bez względu na ich głębokość. W trakcie leczenia dochodzi do gwałtownych zaburzeń wodno-elektrolitowych. Pojawiają się rozległe obrzęki, a jednocześnie duża ilość płynów jest tracona przez sączącą powierzchnię ran. Wraz z płynem uciekają białka osocza, których niedobór nasila dodatkowo objawy. W efekcie może dojść do gwałtownego wstrząsu ze spadkiem ciśnienia, zaburzeniami krążenia mózgowego, a nawet do śmierci chorego. Rozległe rany są też wrotami dla drobnoustrojów, które mogą przenikać do krwi, stając się przyczyną posocznicy (tzw. sepsy). Zabezpieczenie oparzeń zwykłym opatrunkiem powoduje, że proces gojenia przebiega z pozostawieniem blizn i trwa bardzo długo. Dlatego głębokie rany III lub IVo (obejmujące całą grubość skóry lub sięgające głębiej) uważa się za bezwzględne wskazanie do przeszczepu skóry. Przeszczep skóry – pobranie materiału Źródłem materiału do przeszczepu jest skóra pobrana ze zdrowych miejsc. Są to najczęściej uda, pośladki, okolica podłopatkowa. Celem jest pozyskanie płatów o jednolitej, określonej grubości i strukturze. Skórę pobiera się bezpośrednio przed przeszczepieniem. W przypadku płatków pośredniej grubości, które zawierają warstwę naskórkową i część grubości skóry właściwej, zabieg ten wykonuje się za pomocą urządzenia zwanego dermatomem. Płatki pełnej grubości odpreparowuje się ręcznie. Ich zaletą jest to, że wygajają się bez tendencji do ściągania i bliznowacenia, są pełnowartościowym uzupełnieniem głębokiego ubytku. Zazwyczaj są to tzw. wolne przeszczepy skóry, gdyż pobrany materiał odcina się w całości i przenosi w inne miejsce. Jedynie gdy w okolicy rany znajduje się nadmiar skóry, można użyć tzw. płata uszypułowanego, który przesuwa się w miejsce zranienia, pozostawiając jego połączenie z naczyniami krwionośnymi i nerwami. Płatki pośredniej grubości można naciąć tak, by stworzyły siateczkę o powierzchni większej niż pobrany płatek. Wtedy gojenie w otworach siatki przebiega jak w przypadku innych ran – przez stopniowe ziarninowanie i naskórkowanie. Tego typu leczenie zwiększa niebezpieczeństwo lekkiego ściągania skóry i bliznowacenia, ale może być niezbędne w przypadku znacznej powierzchni ciała. Gdzie można zastosować przeszczep skóry? Pobrany materiał można położyć w niemal dowolnym miejscu ciała. Miejscami szczególnymi są: twarz, skóra głowy i szyi, kończyny – zwłaszcza na powierzchniach zgięciowych. W efekcie unika się powstawania defektów kosmetycznych, przykurczów, ograniczeń ruchomości kończyn lub szyi. Na pozostałych powierzchniach ciała bierze się pod uwagę fakt, że przeszczep stanowi najlepszy opatrunek rany, przyspiesza gojenie i poprawia jego ostateczny efekt. Przeszczep skóry – etapy gojenia Przeszczep skóry niepełnej grubości polega na dokładnym przyłożeniu pobranego płatka do oczyszczonej, dobrze ukrwionej powierzchni rany i zabezpieczeniu opatrunkiem uciskowym. Aby płatek nie przesuwał się po powierzchni rany, często unieruchamia się operowaną okolicę ciała. Płatek pełnej grubości wszywa się w ubytek za pomocą szwów skórnych. Początkowo płatek pobiera substancje odżywcze wyłącznie z płynów podłoża. W ciągu kilku dni dochodzi do zespolenia płatka z podłożem za pomocą włóknika, a następnie tkanki ziarninowej. Do płatka wrastają naczynia krwionośne, które zapewniają im ukrwienie. W ciągu kilku kolejnych miesięcy w przeszczepie pojawiają się również zakończenia włókien nerwowych z podłoża, co pozwala na odzyskanie czucia w miejscu przeszczepu. Powikłania przeszczepu skóry Podstawowe powikłania przeszczepu skóry to: infekcje w miejscu pobrania lub wszczepienia, martwica płatka, krwiak, tworzenie się pod płatkiem pęcherzowych zbiorników płynu przesiękowego, który opóźnia przyrośnięcie przeszczepu i ostateczne zagojenie rany. Ile trwa gojenie się rany w przypadku przeszczepu? Zobaczcie na filmie: Zobacz film: Przeszczep ręki - ile trwa gojenie się ran? Źródło: Dzień Dobry TVN
dr hab. n. med. Marek Paul Chirurgia plastyczna , Bytom. 56 poziom zaufania. Witam, Po każdym zabiegu zostają blizny, aczkolwiek istota zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej polega na tym aby nie były widoczne. pozdrawiam. Marek Paul. Dr n. med. Joanna Jędrys Chirurgia , Kraków. 60 poziom zaufania.
Aspiracyjny przeszczep tkanki tłuszczowej w praktyce chirurga plastyka Godłem chirurgii plastycznej jest tablica VIII z dzieła włoskiego chirurga i anatoma Gaspare’a Tagliacozziego, pt.: „De Curtorum Chirurgia per Insitionem” (1). W języku polskim tytuł tego dzieła brzmi: „Leczenie chirurgiczne zniekształceń przeszczepami”. Tablica ta ilustruje sposób rekonstrukcji nosa płatem tkanek (przeszczepem) z ramienia. Księga została wydana w Wenecji w 1597 roku i już wtedy autor użył słowa „przeszczep”. Dzieło to uważa się za przełomowe w nowożytnej chirurgii plastycznej. Chirurgia plastyczna nadal zajmuje się leczeniem zniekształceń w różnych okolicach ciała ludzkiego oraz usuwaniem zewnętrznych cech starzenia się. Głównym narzędziem w uzyskiwaniu tych złożonych celów nadal jest przeszczepianie tkanek. Przeszczep to tkanka lub narząd, który pozbawia się unaczynienia (odżywienia) w miejscu dawczym, przenosi się ją w miejsce biorcze, gdzie uzyskuje nowe unaczynienie. Najczęściej stosowanym przeszczepem w chirurgii plastycznej estetycznej jest aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej, która spełnia rolę „wypełniacza”, ale sam zabieg ma znacznie szerszy wpływ na tkanki niż tylko dostarczenie objętości. Obecnie wiadomo, że nie ma jednolitej matrycy starzenia się twarzy, a co za tym idzie nie ma jednolitego schematu jej odmładzania. Wynika to z różnorodności twarzy ludzkich, różnego indywidualnego tempa starzenia się różnych ludzi i co więcej różnego tempa starzenia się różnych okolic i warstw anatomicznych twarzy u konkretnego człowieka. Pomimo, że nie ma jednolitego schematu starzenia się twarzy to jednak można dostrzec pewne wspólne cechy, które dotyczą starzenia się każdej twarzy. Podstawowymi zmianami strukturalnymi, które leżą u podstaw zmian morfologicznych są: 1. zanik tkanek (utrata objętości kości, tkanki tłuszczowej, samej skóry), 2. zwiotczenie i opadanie tkanek, 3. zmiany na powierzchni skóry (drobne zmarszczki, przebarwienia), 4. zmiana napięcia mięśni mimicznych (zwiększenie napięcia). Każda zachodząca zmiana strukturalna wymaga odmiennego i indywidualnego postępowania. Nie ma jednego klucza, który otwiera wszystkie zamki i nie ma też jednego sposobu postępowania odnoszącego się do wszystkich zmian strukturalnych starzejącej się twarzy. Przeszczep tkanki tłuszczowej stanowi dobrą metodę przywracania utraconej objętości – odnosi się do zaniku tkanek. Holistyczne podejście polega na łączeniu przeszczepu tłuszczu z zabiegami unoszącymi i napinającymi tkanki (lifting), zmieniającymi napięcie mięśni (toksyna botulinowa) i wpływającymi na powierzchnię skóry (lasery, pilingi). Definicje. Strukturalny przeszczep tłuszczu: to przeszczep pobranego chirurgicznie fragmentu tkanki tłuszczowej. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu: to przeszczep tłuszczu pobranego na drodze liposukcji. Strukturalny przeszczep tłuszczu był opisany już w 1893 roku przez dr Neubera (przypadek przeszczepu tłuszczu w ubytek twarzy spowodowany gruźlicę). Aspiracyjny przeszczep tłuszczu został po raz pierwszy opisany w roku 1983 przez dr Illouza – jednego z twórców liposukcji. Produkt uboczny liposukcji – pobrany od pacjenta tłuszcz – był wstrzykiwany w różne okolice ciała w celu dostarczenia objętości. Biorąc pod uwagę te fakty historyczne nie można stwierdzić, że idea przeszczepu tkanki tłuszczowej to nowość. W czasie ostatniego ćwierćwiecza przeprowadzono jednak wiele badań naukowych, które wniosły sporo nowej wiedzy na temat tego zabiegu. Wydaje się, że dr Coleman – nowojorski dermatolog ma największy wkład w usystematyzowanie i rozpowszechnienie tej wiedzy. Wskazaniem do zastosowania przeszczepu tłuszczu w chirurgii plastycznej jest konieczność dostarczenia „objętości”. Najczęściej zabieg wykonuje się na twarzy w celu uzupełnienia ubytków w okolicy policzków (2), skroni, bruzd nosowo-wargowych, bruzd marionetkowych, ust, powiek (3), nosa, czoła (9). Przeszczep tłuszczu może służyć do korekty piersi (4), łydek (6) i pośladków. W przypadku piersi zabieg mógłby być częściej wykonywany, ale główną barierę stanowi budowa anatomiczna potencjalnych kandydatek – kobiety z małymi piersiami zwykle są szczupłe i nie mają miejsc skąd można by pobrać wystarczającą ilość tkanki tłuszczowej. Zabieg jest pomocny w korekcie zniekształceń bliznowatych z ubytkiem tkanek (5). Przeszczep tłuszczu wpływa korzystnie na jakość skóry i działa przeciwzapalnie – to ostatnie działanie może być wykorzystane w przypadkach leczenia cery trądzikowej. Idealny materiał wypełniający powinien być bezpieczny, w miarę trwały i prosty w zastosowaniu. Pod pojęciem bezpieczeństwa kryje się: 1. Kompatybilność (zgodność) biologiczna; 2. Brak cech antygenu (antygen wywołuje odpowiedź immunologiczną ustroju); 3. Materiał nie może być pirogenny (nie może wywoływać gorączki); 4. Materiał, nie może wywoływać stanu zapalnego; 5. Nie może być toksyczny (nie może uszkadzać okolicznych komórek i tkanek); 6. Nie powinien mieć pochodzenia zwierzęcego; 7. Powinien być stabilny po podaniu; 8. Nie powinien migrować (przemieszczać się) z miejsca podania; 9. Powinien być w miarę trwały, ale wchłanialny (odchodzi się od trwałych wypełniaczy); 10. Powinien naturalnie wyglądać. Aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej spełnia wszystkie powyższe warunki i poprzez to jest złotym standardem wśród szeroko pojętych „wypełniaczy”. Pacjent przynosi materiał ze sobą – nie ma kosztu preparatu. Jednorazowo można podać dużą ilość tkanki tłuszczowej (w twarz często 50 cm3, w piersi nawet po 300-400 cm3 na stronę). Zabieg nie pozostawia zewnętrznych blizn. Przy prawidłowo wykonanej procedurze praktycznie nie obserwuje się powikłań. Część podanej tkanki tłuszczowej przyjmuje się, uzyskuje unaczynienie w nowym miejscu i daje trwały wynik (nie ma wiarygodnych badań naukowych na temat procentowej oceny przyjmowania się przeszczepu tłuszczu). Przeszczepione komórki tłuszczowe w miejscu biorczym tłuszczu zachowują się tak samo jak zachowywały się w miejscu dawczym – w przypadku spadku masy ciała objętość przeszczepionych komórek maleje, a w czasie tycia rośnie. Wraz z tkanką tłuszczową przeszczepiane są komórki macierzyste, które w znacznym stopniu odpowiedzialne są za wynik zabiegu. Komórki macierzyste (Stem cells) to takie komórki, które mają zdolność proliferacji (dzielenia się, samo-namnażania) i jednocześnie jedna z komórek powstała w wyniku podziału ma zdolność różnicowania się w kierunku różnych linii komórkowych, a druga wciąż pozostaje komórką macierzystą. Ze względu na pochodzenie komórki macierzyste dzieli się na: 1. Zarodkowe komórki macierzyste (embryonic stem cells) – mogą się różnicować w kierunku każdej dorosłej linii komórkowej i 2. Somatyczne komórki macierzyste (adult stem cells) – mogą się różnicować w kierunku wielu, ale nie w kierunku wszystkich linii komórkowych. Najlepszym przykładem zarodkowej komórki macierzystej jest zapłodniona komórka jajowa – z jednej komórki powstaje cały organizm człowieka. Zastosowanie w medycynie zarodkowych komórek macierzystych napotyka wiele barier etycznych i politycznych. W chirurgii plastycznej i medycynie estetycznej zastosowanie znajdują somatyczne komórki macierzyste, wśród których są mezenchymalne komórki macierzyste izolowane ze szpiku kostnego, pępowiny i tkanki tłuszczowej. Poza zarodkowymi i mezenchymalnymi komórkami macierzystymi stwierdzono też tzw. specyficzne dla danej tkanki komórki macierzyste (tissue-specific „resident” stem cells). Komórki te są zdolne do proliferacji i różnicowania w kierunku tkanki, w której przebywają. Utrzymują tą zdolność w czasie całego okresu przeżycia człowieka. Podtrzymują one stały stan komórkowy tkanki/ narządu i stanowią podstawę regeneracji w razie urazu. Przykładem tych komórek są komórki macierzyste skóry, które stwierdzono w warstwie podstawnej naskórka, w mieszkach włosowych i w gruczołach łojowych. Mezenchymalne komórki macierzyste pochodzące z tkanki tłuszczowej mają wiele zalet – są liczne i łatwo dostępne na zasadzie liposukcji. Z pobranej tkanki tłuszczowej można wyizolować komórki macierzyste na zasadzie wirowania – są one cięższe niż adipocyty i w wyniku siły odśrodkowej osadzają się na dnie probówki. Pozyskane w ten sposób komórki można zróżnicować w kierunku odipocytów (komórek tłuszczowych) , chondrocytów (komórek tkanki chrzęstnej), osteocytów (komórek tkanki kostnej) i miocytów (komórek tkanki mięśniowej). W chirurgii plastycznej pozyskane w powyższy sposób komórki macierzyste wstrzykuje się w pożądane miejsce wraz z tkanką tłuszczową. Z założenia ma to na celu poprawę wyników przeszczepu tkanki tłuszczowej, a mianowicie zwiększenie odsetka wgojonych komórek tłuszczowych. Nie ma obecnie wiarygodnych badań naukowych potwierdzających skuteczność takiego postępowania. Czy izolowanie komórek macierzystych w celu wzbogacania nimi tkanki tłuszczowej ma w ogóle uzasadnienie? W celu pozyskania puli komórek macierzystych musimy poświęcić część pobranej tkanki tłuszczowej. Uważam, że lepiej jest podać całą pobraną tkankę tłuszczową wraz z komórkami macierzystymi niż izolować komórki macierzyste w wyniku czego tracimy część pobranego tłuszczu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku przeszczepu tłuszczu w piersi kiedy prawie zawsze brakuje miejsc dawczych tłuszczu, a więc utrata części pobranej tkanki tłuszczowej w celu pozyskania komórek macierzystych, które i tak mogłyby być podane mija się z celem. W przypadku przeszczepu tłuszczu w twarz wzbogacanie tłuszczu komórkami macierzystymi może stanowić jedną z opcji. Na technikę zabiegu składają się trzy etapy: 1. Pobranie tkanki tłuszczowej, 2. Jej obróbka i 3. Podanie przygotowanego materiału w pożądane miejsce. Konieczne instrumentarium do wykonania zabiegu jest proste składa się z kaniuli do nasączania miejsca dawczego, kaniuli do pobrania tłuszczu i kaniuli do podania. Zwykle kaniule są wielorazowego użytku, choć są już dostępne kaniule jednorazowe i to jest chyba kierunek rozwoju (8). W czasie wykonywania wszystkich czynności należy pamiętać, że komórki tłuszczowe są wrażliwe na wszelkie formy urazu i na każdym etapie zabiegu mogą ulec rozpadowi. Pobranie tłuszczu na zasadzie liposukcji musi odbywać się bardzo delikatnie – nasączenie miejsca dawczego powinno być subtelne, małą ilością płynu, żeby nie generować dużego ciśnienia, które niszczy komórki tłuszczowe. Płyn do nasączania w czasie zabiegu w znieczuleniu miejscowym musi zawierać preparat miejscowo znieczulający, ale ważne, żeby nie był on w dużych stężeniach. W czasie zabiegu w narkozie płyn do nasączania powinien być pozbawiony preparatów do znieczulenia miejscowego, gdyż działają one toksycznie na komórki tłuszczowe. Samo mechaniczne zasysanie tkanki tłuszczowej powinno odbywać się przy małych wartościach podciśnienia (przy małych przeszczepach tłuszczu w twarz strzykawkami 10 ml, przy dużych 20 ml). Ruchy ręki chirurga muszą być stosunkowo powolne, żeby unikać mechanicznego urazu dla komórek tłuszczowych. Pobrany aspirat zawiera od 10% do 90% żywych komórek tłuszczowych. Przestrzeganie powyższych zasad służy pobraniu materiału, który zawiera sporo żywych komórek. Należy pobrać 30-40% więcej treści niż przewidywana objętość tkanki tłuszczowej, którą się chce podać. W aspiracie będzie też płyn do nasączenia i rozpadłe komórki tłuszczowe w formie „oleju. Należy podać trzykrotnie więcej przygotowanej w wyniku obróbki tkanki tłuszczowej niż konieczna objętość do uzyskania korekcji – 2/3 podanego materiału się wchłonie (a może nawet więcej). Proces obróbki aspiratu powinien trwać możliwie krótko. Większość komórek tłuszczowych ginie po 1 godzinie przebywania poza organizmem. Celem obróbki jest rozdzielenie pobranego materiału na warstwę olejową (tłuszcz z rozpadłych komórek), warstwę tkanki tłuszczowej wraz z komórkami macierzystymi i warstwę płynu (większość to płyn do nasączania). Wirowanie aspiratu powoduje, że warstwa olejowa i warstwa płynu są szersze, a warstwa tkanki tłuszczowej węższa. Samo-sedymentacja też powoduje rozdział, ale grubość warstw jest inna – warstwa olejowa i płynu są węższe, a warstwa tkanki tłuszczowej szersza. Komórki macierzyste są mniejsze i cięższe od komórek tłuszczowych i dlatego w procesie rozdziału wędrują w dół probówki – w czasie wirowania, gdy siły odśrodkowe są duże większość komórek macierzystych trafia do płynu w dole probówki, natomiast w czasie samosedymentacji większość komórek macierzystych pozostaje w warstwie tkanki tłuszczowej. Wybór metody obróbki jest dowolny i nie ma dowodów naukowych na przewagę którejkolwiek z nich. Po opracowaniu materiału pozbywamy się warstwy płynu i warstwy olejowej i wstrzykujemy tylko tkankę tłuszczową. Warstwa dolna tkanki tłuszczowej jest bogatsza w komórki macierzyste, a warstwa górna uboższa. Należy symetrycznie korygować pożądaną okolicę, tak żeby po każdej stronie podać tyle samo tkanki tłuszczowej bogatej i ubogiej w komórki macierzyste. Symetryzacja zabiegu polega też na dopilnowaniu, żeby po każdej stronie podać materiał, który tak samo długo przebywa poza organizmem ludzkim. Te dwa proste i oczywiste zabiegi pomogą w zapobieganiu asymetrycznemu wchłanianiu się tłuszczu. Na twarzy tkankę tłuszczową podaje się strzykawkami jednomililitrowymi, a przy modelowaniu sylwetki trzymililitrowymi. Na każdy podany mililitr tkanki tłuszczowej należy wykonać 30-50 pasaży kaniulą w różnych kierunkach. Tłok strzykawki naciska się w czasie wycofywania kaniuli. W przypadku podania 50 ml tkanki tłuszczowej w twarz należy wykonać minimum 1500 pasaży kaniulą (30x50=1500) praktycznie we wszystkich warstwach twarzy – w powierzchownej i głębokiej warstwie tłuszczowej oraz w warstwie SMAS (powierzchowny układ mięśniowo-powięziowy twarzy). W ten sposób wykonana głęboka mechaniczna „mezoterapia” tkanek twarzy z pozostawieniem w nich tkanki tłuszczowej i komórek macierzystych jest podstawą dla uzyskania efektu odbudowy objętości. Ostatnio wprowadzono pojęcie „nano fat graft” – zabieg polega na specjalnym spreparowaniu tkanki tłuszczowej tak, żeby było możliwe jej podanie śródskórne igłą. Jest to mezoterapia emulsją tłuszczową zawierającą komórki macierzyste. Zabieg poprawia jakość skóry i poza twarzą może być stosowany na szyję i dekolt. Każdy zabieg związany jest z nieuniknionymi następstwami oraz z ryzykiem powikłań. Dotyczy to miejsca skąd tłuszcz się pobiera jak i miejsca gdzie się go podaje. Nieuniknione następstwa występują zawsze i stanowią nieodłączną część przeszczepu tkanki tłuszczowej. Powikłania występują rzadko, ale należy się z nimi liczyć. Do nieuniknionych następstw należą: 1. Obrzęk, 2. Zasinienie, 3. Dyskomfort/ ogólnie pojęte cierpienie w trakcie i po zabiegu. Obrzęk i zasinienie na twarzy są powodem długiego okresu rekonwalescencji – duży obrzęk i zasinienia mogą się utrzymywać nawet 2-3 tygodnie. Powikłania po zabiegu mają charakter głównie subiektywnych odczuć: „za mały efekt” i jeszcze rzadziej „za duży efekt”. W miejscu podania tłuszczu mogą się zdarzyć wyczuwalne, a czasami widoczne zgrubienia, które znikają samoistnie wraz z procesem wchłaniania się tkanki tłuszczowej i dojrzewania wewnętrznej blizny. W miejscach gdzie jest cienka i delikatna warstwa własnych tkanek bywają przypadki, że zgrubienia takie są trwale widoczne – najczęściej to okolica doliny łez (7). Pooperacyjna asymetria wynika z niesymetrycznego podania lub asymetrycznego wchłaniania się podanej tkanki tłuszczowej. Może dojść do powstania krwiaka w tkankach (zbiornik krwi wymagający nakłucia lub innej formy drenażu) lub do gromadzenia się w tkankach zbiornika płynu surowiczego. Infekcja zdarza się niezwykle rzadko. Opisywano po przeszczepie tłuszczu późne infekcje bakteriami Corynobcter – objawy pojawiały się późno kilka tygodni, a nawet miesięcy po zabiegu i polegały na pojawieniu się łuszcząco – sączących zmian skórnych. Zwykłe posiewy były jałowe, co przedłużało diagnostykę i wdrożenie skutecznego leczenia. Analiza tych przypadków doprowadziła do wniosku, że przyczyną tego typu infekcji były niewystarczająco dobrze umyte mechanicznie kaniule wielorazowego użytku (kaniule są cienkie i wymagają dokładnego mechanicznego oczyszczenia również od wewnątrz przed poddaniem procesowi sterylizacji, w przeciwnym razie proces sterylizacji nie jest w pełni skuteczny). Należy o możliwości takiej infekcji pamiętać i gdy pojawią się wyżej wspomniane objawy kierować pacjentów na specjalistyczne badania bakteriologiczne, które pomogą w postawieniu rozpoznania. W przypadku uzyskania posiewów z antybiogramem leczenie polega na celowanej antybiotykoterapii. Każdy zabieg naruszający ciągłość skóry jest potencjalnie związany z możliwością uszkodzenia struktur anatomicznych w rejonie działań (mięśni, naczyń, nerwów, ślinianki, gałki ocznej). Opisywano po przeszczepach tłuszczu w twarz przypadki ślepoty podobnie jak po zabiegach z zastosowaniem kwasu hialuronowego czy innego rodzaju preparatów do wstrzyknięć. Na szczęście w Polsce tego typu doniesień nie odnotowano. Kwalifikacja do przeszczepu tłuszczu ma miejsce w czasie osobistej konsultacji z lekarzem. Przeszczep tłuszczu w twarz można wykonać w znieczuleniu miejscowym, szczególnie gdy dotyczy tylko jednej okolicy twarzy, np. ust. W przypadku zabiegu na całą twarz wskazane jest znieczulenie ogólne w celu zapewnienia pacjentowi komfortu. W przypadku korekty piersi znieczulenie ogólne jest niezbędne. Pacjentki do zabiegu powinny być ogólnie zdrowe, co powinno być potwierdzone wynikami badań. Po zabiegu w narkozie wskazane jest pozostanie w klinice minimum 6 h. Badanie kontrolne jest po tygodniu w celu oceny procesów gojenia i ewentualnego wczesnego wychwytywania powikłań i po 3 miesiącach w celu ostatecznej oceny wyniku zabiegu. W ciągu tego czasu zupełnie już ustępuje obrzęk i wchłania się tłuszcz, który się nie przyjął. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu jak każdy zabieg ma swoje blaski i cienie. Wśród zalet można wymienić: 1. Własny tłuszcz wzbogacony o komórki macierzyste stanowi idealny wypełniacz; 2. Zabieg ma szerokie wskazania, 3. Zabieg nie jest skomplikowany i ma krótką krzywą uczenia dla specjalisty chirurgii plastycznej. Wśród wad zaliczam: 1. Długi okres rekonwalescencji przy przeszczepie tłuszczu w twarz, 2. Wynik zabiegu jest uzależniony od wielu zmiennych i dlatego nie jest w pełni przewidywalny, 3. Zabieg przeszczepu tłuszczu powinien być wykonywany w warunkach sali zabiegowej przez lekarza ze specjalnością zabiegową.
jest rozwój użytecznych substytutów skóry. Badania są pro-wadzone w wielu ośrodkach naukowych na całym świecie. Dzięki medycynie i biotechnologii doszło do opracowania wielu dających się wykorzystać substytutów skóry, takich jak Biobrane, Integra, Dermagraft i inne. Podsumowując trzeba stwierdzić, że rany przewlekłe są z punk-
Kiedy potrzebny jest przeszczep? Przeszczepu skóry dokonuje się w sytuacji, gdy skóra osoby chorej nie jest w stanie stworzyć ciągłej powłoki. Najczęściej potrzeba taka zachodzi podczas operacji, kiedy chirurg nie jest w stanie swobodnie (bez nadmiernego napinania brzegów) zamknąć rany. Sytuacja taka ma również miejsce podczas oparzeń, przewlekle niegojących się ran pooperacyjnych (zwykle nadkażonych lub niedostatecznie unaczynionych) czy jako efekt operacji, w wyniku której usunięty został duży fragment skóry. Przeszczep przeszczepowi nierówny W zależności od możliwości i potrzeb, może być potrzebny przeszczep całej grubości skóry lub tylko naskórka i fragmentów skóry właściwej warstw powierzchownych. Na tej podstawie wyróżniamy przeszczepy skóry pośredniej grubości (zależnie od tego, jak wiele warstw skóry właściwej jest użyte) i przeszczepy pełnej grubości. Przeszczep skóry pełnej grubości: Jego zaletami jest to, że mało się obkurcza podczas gojenia, jest bardziej wytrzymały, zachowuje barwę i gwarantuje zachowanie przydatków skórnych. Łatwiej jednak dochodzi do ich odrzucenia, ponieważ we wstępnej fazie pooperacyjnej ciężko zapewnić jego odżywienie. Stosowane są zwykle do zamknięcia ran operacyjnych. Dogodnymi miejscami do pobrania są: obszar zauszny, górna powieka, pachwiny i biodra. Miejsce pobrania wymaga zamknięcia chirurgicznego Przeszczep skóry pośredniej grubości: jest trudniejszy do pobrania (wymaga specjalnych narzędzi chirurgicznych) oraz ma tendencję do obkurczania w miejscu wszczepienia. Natomiast miejsce pobrania nie wymaga chirurgicznego zamknięcia. Najczęściej pobierany jest on z przednio-bocznych powierzchni ud oraz pośladków. Im grubszy przeszczep skóry pośredniej grubości, tym szybciej się wygaja. Sukces przeszczepu Szczęśliwie skóra jest dosyć łatwym organem do przeszczepiania i zabiegi transplantacyjne zwykle kończą się sukcesem. Warunkami koniecznymi do przyjęcia się przeszczepu skóry jest ukrwienie miejsca wszczepienia, zapewniające dobry kontakt z dnem rany oraz jej granicami. Ułatwia to wnikanie małych naczyń do przeszczepu, zapewnia jego nieruchomość i uniemożliwia gromadzenie się płynu wysiękowego lub krwi. Bardzo ważna jest aseptyka pobranego przeszczepu, zwłaszcza w zakresie bakterii z rodzaju pseudomonas i gronkowców. Sprawdź: Przeszczep narządów Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Krwiak to inaczej wylew krwi na zewnątrz naczyń krwionośnych, do którego może dochodzić wskutek uraz mechanicznego i tym samym uszkodzenia ściany naczyń. Krew wydostając się z naczyń krwionośnych przemieszcza się do tkanek, gdzie dochodzi do jej rozlania w postaci krwiaka. Z tego powodu w początkowej fazie bywa on bardzo bolesny. Czas czytania: 2 minut Pacjent zdecydowany na korekcję nosa nie zastanawia się, jak zostaje zakwalifikowany do zabiegu. Korekcja nosa jest jego celem, przychodzi na konsultację z wiedzą teoretyczną, co pozwala specjaliście na bardzo konkretną rozmowę z pacjentem. Jednak chirurg plastyczny musi brać pod uwagę wszystkie istotne kwestie, by po korekcji nosa pacjent był zadowolony z efektu. Cechy skóry, które ocenia, dają chirurgowi plastycznemu obraz, chociażby jak nos po operacji będzie się goił. Gruba skóra? Jaki ma wypływ na zabieg i na rekonwalescencje? Czym różni się plastyka nosa dla grubej skóry? Jakość, stan i cechy skóry wpływa na technikę chirurgiczną oraz na to, jak szybko będzie się nos goił. Czy skóra i jej grubość to zmartwienie dla pacjenta, czy bardziej dla chirurga plastycznego? Gruba skóra powodować może kilka wyzwań dla specjalisty chirurgii plastycznej: Tkanki strukturalne (kość i chrząstka) mogą być mocno ukryte przez grubą skórę Obrzęki i stany zapalne mogą czasem przedłużać się u pacjentów z grubą skórą. Gęsta skóra często osiada i dostosowuje się do nowego ostatecznego kształtu nosa. Jeśli chodzi o sposób dostosowywania się skóry, gruba skóra jest czasami mniej przewidywalna niż cienka skóra pod względem tego, jak dobrze się obkurczy. Korekcja nosa u pacjenta z grubą skórą Dowiedzieliśmy się, że chirurdzy plastyczni wykonują plastykę nosa u pacjentów o grubej skórze, stosując różne techniki operacyjne. Przeszczepy tkanek Często używa się przeszczepów tkanek twardych (chrząstki), aby uzyskać lepszy efekt, szczególnie na czubku. Zmniejszenie tkanki nosowej Ponieważ gruba skóra nie obkurcza się tak szybko i wymaga czasu, aby dostosować się do szkieletu nosowego, przyjmuje się bardziej restrykcyjne podejście do redukcji tkanek. Oznacza to wypośrodkowanie celu pacjenta co do estetycznego wyglądu ze strukturą nosa i jego funkcjonalnością, której nie można zaburzyć. Usuwając zbyt dużą ilość chrząstki i kości można doprowadzić do uzyskania niepożądanego kształtu nosa. Usunięcie zbyt dużej ilości kości i chrząstki może spowodować bezkształtny kształt. Przerzedzenie skóry Pacjenci z grubą skórą często mają grubą warstwę tkanki włóknisto-tłuszczowej pod skórą, co sprawia wrażenie wypełnienia końcówki nosa. Doświadczony specjalista chirurgii plastycznej potrafi sprawnie rozdzielić warstwy tkanki, tak by zachowywała się, jak cieńsza skóra. Dodatkowo cierpliwy pacjent z tygodnia na tydzień będzie odczuwał poprawę w wyglądzie nosa. Porada od redakcji Pacjent musi pamiętać przed zabiegiem, by zadać na konsultacji chirurgowi plastycznemu wszystkie nurtujące go pytania. Nie ma głupich pytań są tylko te niezadane. Jeśli macie jakieś wątpliwości nie zadawajcie tych pytań na grupach internetowych, ale zwróćcie się bezpośrednio do waszego specjalisty. Polecamy Piękne łydki rzeźbione implantem u chirurga plastycznego Implanty piersi nie tylko do powiększania biustu. Rekonstrukcja, korekcje asymetrii, mastopeksja Naturalne powikłania po plastyce brzucha, które mogą się przydarzyć Korekcja nosa-wybudzenie z narkozy, rekonwalescencja, ewentualne powikłania Pamiętajmy, że każdy przypadek jest inny pomimo zewnętrznych podobieństw do koleżanki spotkanej w poczekalni w klinice. Dobry specjalista połączy swoje doświadczenie i umiejętności i zadba o każdy szczegół, tak by pacjent był zadowolony, ale i on z satysfakcją patrzył na wyniki swojej pracy. Skupcie się zawsze na konsultacji, bo to czas tylko dla was. Nie przychodźcie z koleżankami, mężami, kochankami i innymi postronnymi osobami, które odbierają wam czas i pewność. Konsultacja sam na sam z chirurgiem doda wam pewności i poczujecie się swobodniej. Przygotujcie listę pytań, którą skrzętnie wykorzystajcie. Spróbujcie opanować stres, bo zapomnicie co mówił chirurg. Dobry specjalista chirurgii plastycznej potraktuje was z wyrozumiałością, mimo że przed chwilką pewnie odpowiadał na podobne pytania. To jest jego praca i zapewniamy, że w Polsce możemy pochwalić się wspaniałymi chirurgami plastycznymi. Nie raz sprawdzaliśmy ich podejście do pacjentów, ale też ich otwartość względem nas, którzy ciągle o coś ich podpytujemy. Redaktor Naczelna Anna Jaskiewicz „Uzewnętrznij swoje piękno świadomie!” Treści z naszego portalu są jedynie wskazówkami dla pacjentów i mają za zadanie polepszenie kontaktu z lekarzem. Nie są to treści edukacyjne. Administratorzy portalu nie ponoszą żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych na naszych stronach. Wszelkie treści umieszczane na niniejszej stronie internetowej chronione są prawem autorskim.
Można wyróżnić 6 fototypów skóry w oparciu o obserwacje reakcji skórnych po pierwszej w danym roku ekspozycji na światło słoneczne przez 30 minut w południe. Pierwszy typ charakteryzuje się bladą białą skórą, często z piegami, oczami niebieskimi, zielonymi lub piwnymi oraz włosami w kolorze blond lub rudym.
Zamysł przeszczepienia człowiekowi różnych organów ciała ma długą ona czasów starożytnych. Pragnie-nie wzbogaceniem ciała ludzkiego w cechy zwierzęce skutkowało wyobrażeniami o nadprzyrodzonych kompozycjach morfologicznych. Skojarzenie możliwości szczepienia, np. drzewek, krzewów, prze-prowadzanego od dawien dawna w ogrodnictwie, podsycane jeszcze obserwacja-mi wrodzonych anomalii anatomicznych u zwierząt i ludzi towarzyszyły nieustannym dążeniom do „udoskonalenia” ciała człowieczego w atrybuty mocy, władzy,mądrości, wiecznego zdrowia, możliwości przetrwania, a nawet takich tęsknot mogły więc być,nie tylko mityczne harpie, chimery, sfinksy, centaury, minotaury, syrenki, satyry i diabły, ale także przynależne prorokom i bogom, nadprzyrodzone zdolności do„przyprawiania” utraconych organów tradycji chrześcijańskiej Europy za patrona transplantologii zazwyczaj po-daje się świętych braci Kosmę (Kuźmę)i Damiana – medyków z Cylicji ( żyjących i działających na terenie Syrii w III wieku, których stracono w 303 r. za panowania cesarza rzymskiego Dioklecjana. Praktykowali medycynę wśród ubogich, bezinteresownie, w imię miłości bliźniego, toteż nadano im przydomek Anárgyroi (z gr. – pozbawieni pieniędzy). Z ich cudownymi uzdrowieniami łączy się szereg legend,a wśród nich przypowieść o przeszczepieniu dolnej kończyny pielgrzymowi cierpiącemu na gangrenę. Podczas snu w miejsce nogi wstawili mu nową, pobraną od co dopiero zmarłego Murzyna. Za patronkę transplantologii podawana bywa również święta Agata z Katanii na Sycylii,która zginęła śmiercią męczeńską w 251roku za czasów cesarza Decjusza. Doznała przed śmiercią niezwykłego przywrócenia odciętych piersi (replantacji??) za sprawą cudownego uzdrowienia dokonanego przez świętego Piotra. Także do replantacji nawiązuje przypowieść z Nowego Testamentu odnosząca się do wydania i pojmania Jezusa w Ogrojcu, a dotycząca przyprawienia ucha słudze Malchosowi:„...wówczas Szymon Piotr mając przy sobie miecz dobył go, uderzył sługę arcykapłana i uciął mu prawe ucho. A (Jezus)dotknąwszy ucha jego, przyprawił je...”(Łuk. 22, 51, Jan 18, 10).Pozostawiwszy transcendentne postrzeganie początków transplantologii, najstarsze dzieje namacalnych i medycznych prób przeszczepiania narządów należy wiązać z doświadczeniami starej medycyny indyjskiej. Prawdopodobnie bo-wiem w Indiach stosowano technikę odwróconego przeszczepu skóry z czoła w celu rekonstrukcji nosa już w czasach starożytnych. Według przekazów nie w pełni udokumentowanych, w dawnych Indiach podejmowano także pierwsze próby przeszczepiania nie tylko skóry alei kończyn. Mogły to być z oczywistych względów wyłącznie heroiczne próby –a w odniesieniu do współczesnej wiedzy medycznej pomysł przeszczepienia koń-czyny może się nam dziś wydać śmieszną i nieodpowiedzialną Wiele stuleci później, bowiem dopiero w XV w. niejaki Branca, medyk z Sycylii stosował z powodzeniem uszypułowane przeszczepy skóry policzka w celu rekonstrukcji nosa (1442 r.). We Włoszech prze-prowadzano również inne śmiałe próby autotransplantacji skóry – Gasparo Tagliacozzi (1546-1599) wprowadził własną technikę etapowego przeniesienia skóry z ramienia na nos (1597 r.). W tym samym czasie znakomity polski lekarz Wojciech Oczko (1537-1599), lekarz nadworny Stefana Batorego i sława wenerologii europejskiej, po raz pierwszy w naszym kraju dokonuje pomyślnej rekonstrukcji nosa z zastosowaniem przeszczepienia skóry. Został wówczas autorem szóstego w świecie opisu przeszczepienia skóry(w 1581 r.) a polskiego króla namawiałaby ten zgodził się na leczenie owrzodzeń podudzi przeszczepem skóry z przed-ramienia lub drugiej kończyny operacji niestety nie doszło, bowiem negatywną opinię dla takiego sposobu leczenia wydał drugi konsulent króla,włoski XVII-XVIII Pierwsze dokonania w zakresie implantacji zębów przypisuje się wielkiemu angielskiemu chirurgowi i przyrodnikowi Johnowi Hunterowi (1728-1793), który wszczepił (implantował) zdrowe zęby swoim pacjentom (1771 r.).Autorem doświadczenia, które miało ogromne wpływ na późniejsze dzieje transplantologii jest włoski fizjolog i eksperymentator Giuseppe Baronio (1759-1811).Wykazał mianowicie w swych pracach eksperymentalnych, że skóra owcy przyjmuje się po przeszczepieniu w inne miejsce, ale u tego samego zwierzęcia(1804 r.).W 1814 r. Joseph Carpue w Londynie wprowadza, wspomnianą wyżej, starodawną technikę hinduską odświeżoną nieco i zaadaptowaną dla nowych on w ten sposób rekonstrukcję nosa u dwóch oficerów armii brytyjskiej oszpeconych w wyniku działań się kolejne, coraz liczniejsze doniesienia o podejmowanych próbach przeszczepiania narządów. Pierwsze eksperymenty z przeszczepianiem kości, ze zmiennym skutkiem, przeprowadzał w1858 Léopold Louis Oliver (1830-1900),zaś chirurg szwajcarski Emil Theodor Kocher (1841-1917) w roku 1883 usiłował przeszczepić tarczycę, chcąc tą metodą leczyć kretynizm do doświadczenia G. Baronio,w roku 1869 chirurg szwajcarski Jacques Reverdin (1842-1929) w Genewie i prawdopodobnie nieco później, ale niezależnie, lekarz francuski Felix Guyon(1831-1920) w Paryżu – stosują wolneauto przeszczepy skóry w przypadku trudno gojących się ran. Konstatują, że najwłaściwsze jest stosowanie małych fragmentów skóry, które dobrze się przyjmują. Natomiast Carl Th iersch(1822-1895), chirurg z Lipska stosuje cienkie, wolne, płatowe przeszczepy skórydo pokrywanie wielkich oparzonych powierzchni (1874 r.), odnotowując, że miejsce po takim pobraniu wkrótce nadaje się do ponownego pobrania XX rosyjski chirurg Vladimir P. Fiłatov(1875-1956) wprowadza w 1917 r. nową technikę plastyki skórnej przy pomocy„zamkniętego, rurkowatego, wędrującego płata”, a w 1924 roku dokonuje pierwszego przeszczepienia rogówki u XX wieku przynosi jednak jeszcze inne, wielkiej wagi doświadczenia i odkrycia, mające istotny wpływ dla dalszych losów transplantologii żywych organów unaczynionych, a zatem nowoczesnej transplantologii narządowej. W1902 roku Emerich Ullman (1881-1937)chirurg węgierski z Wiednia przeszczepia nerkę psa na szyję, z zespoleniem naczyń tejże nerki z naczyniami szyjnymi. Nerka przez kilka dni z powodzeniem wydziela mocz. W tym samym roku publikuje swoje doświadczenia na temat nowej technikizszywania naczyń krwionośnych Alexis Carrel (1873-1944), biolog i chirurg francuski osiadły w USA, rzeczywisty twórca transplantologii narządowej i światowy pionier w tym zakresie. Carrel wraz z Charlesem Claudem Guthrie (1880-1963)dowodzą w 1905 roku, że własna nerka osobnika przeszczepiona w inne miejsce może pracować długo, a przeszczepiona innemu zwierzęciu szybko zatem różnice pomiędzy auto i hetero Związku Sowieckim Władymir Piotrowicz Demichov (ur. 1916) prowadziw latach 40. doświadczenia z przeszcza pianiem serca u psów w okolicę pachwinową (bez krążenia pozaustrojowego),eksperyment udaje się w 1949 roku, aw roku 1951 Demichov przeszczepiaz powodzeniem serce psa do klatki 1947 roku Amerykanie CharlesA. Hufnagel (ur. 1916), David Hume(1917-1973) i Karl Landsteiner (1868-1943) w Bostonie dokonują czasowego przeszczepienia nerki w okolicę łokciową(z zespoleniem naczyń) u pacjentki w okresie połogu powikłanym niewydolnością nerek. Operacja przynosi sukces, bowiem po kilku dniach następuje powrót funkcji nerki Richard Lawler, chirurg z Chicago w dniu przeszczepia nerkę, która funkcjonuje kilkanaście próby przeszczepienia nerki podejmuje się René Kuss w Paryżu, który przeszczepia 16. letniemu chłopcu po urazie jedynej nerki, nerkę jego matki (zgon następuje po 3 tygodniach).Pierwsze doniesienie naukowe dotyczące istoty odrzucania przeszczepu publikuje w 1923 roku Williamson z Baltimore. W latach 20. Earl Calvin Padget (1893-1946) stosuje autoprzeszczepy skóry w przypadku głębokich że skóra bliźniaka jedno-jajowego przyjmuje się jak dniu 23 grudnia 1954 r. Joseph dokonuje w Bostonie pierwszego pomyślnego przeszczepienie nerki u bliźniąt jednojajowych. Autorami tego sukcesu są również John Putnam Merill(nefrolog) i Hartwell Harrison (urolog,pomysłodawca operacji).Przesłanki immunologiczne w początkach transplantologii Ok. 1940 Peter Medavara prowadzi badania (1915-1987) dotyczące istoty odrzucania przeszczepu skóry. Wprowadza stosowanie hormonów sterydowych w eksperymencie na królikach, a 1952 Dixon okrywa zjawisko immunosupresji radiologicznej. W latach 1951-1953 David Hume prze-prowadza 15 przeszczepów nerki bez wszczepienia moczowodu z zastosowaniem immunosupresji zastosowanie napromieniania promieniami X biorcy w przeszczepie rodzinnym wprowadza Merril w 1959 r.,natomiast napromienianie bombą kobaltową wdrażają lekarze francuscy w Necker Hôpitaux w Paryżu. W tym samym roku R. Schwartz i W. Dameshek wykazują działanie 6-merkaptopurynyna tolerancję obcego białka u to staje się przełomem w chirurgii przeszczepów się na tym doświadczeniu chirurg i eksperymentator angielski Roy Calne podaje 6-merkaptopurynę po doświadczalnym przeszczepieniu nerki u psa, uzyskując 6. miesięczne prze-życie. Jest to zachęta do poszukiwania dalszych jeszcze efektywniejszych środków. W 1961 zostaje wprowadzona azathiopryna, aż wreszcie w 1976 r. zostaje zsyntetyzowana cyklosporyna, której wdrożenie kliniczne, jako podstawowego leku immunosupresyjnego, następuje w roku 60. obfitują w spektakularne sukcesy w transplantologii narządów. W roku 1963James Hardy w University of Mississippi dokonuje próby przeszczepienia płuca,a w 1964 przeszczepia pacjentowi serce szympansa, chory żył tylko dniu pierwszy przeszczep serca zakończony sukcesem przeprowadza Christiaan Neethling Barnard ( w Kapsztadzie w szpitalu Groote Schuur, a jego pacjent Louis Washkankski żyje 18 dni. W trzy dni później Adrian Kantrowitz w Nowym Jorku przeprowadza przeszczep serca u niemowlęcia. W 1977 Barnard przeszczepia serce pawiana pacjentowi, który zmarł po kilku godzinach, a następnie innemu pacjentowi serce szympansa – ten zmarł po 3 dniach. W 1968 – Thomas Starzl w USA i wymieniony wcześniej Roy Calne w Cambridge, przeprowadzają z sukcesem przeszczep wątroby u 18. miesięczne-go dziecka z wrodzonym guzem wątroby(pierwsza nieudana próba w 1963 dotyczyła przeszczepu również u dziecka -z atrezją dróg żółciowych). W 1969 pier-wszy udany przeszczep płuc i serca przeprowadza Denton Cooley w 1966 Richard Lillehei przeszczepia trzustkę w Minneapolis, w tym samym czasie przeszczepione zostaje jelito cienkie. W latach 80. Roy Calne uzyskuje10-letnie przeżycie po równoczesnym przeszczepieniu serca, płuc i wątroby, zaś2,5-letnie przeżycie odnotowano przy równoczesnym przeszczepieniu 6 organów: wątroby, trzustki, żołądka, dwunastnicy, jelita cienkiego i 1998 Duybernard w Lyonie jest autorem pierwszego udanego przeszczep u ludzkiej ręki, przy czym odrzut następuje po 29 miesiącach. W 2002 r. dokonuje on przeszczepienia obu rąk. W latach 2002–2003 Levi wykonuje przeszczepy trzewi wraz z powłokami ciała, tj. ze ścianą jamy brzusznej (w 8 na 9 przypadków razem z jelitami).Przeszczepy w pierwszego przeszczepu nerki dokonuje Jan Nielubowicz (1915-2000), aw roku 1968 Wiktor Bross (1903-1994) we Wrocławiu przeszczepia nerkę pobraną od osoby Jan W. Moll w Łodzi prze-prowadza (bez powodzenia), pierwszą transplantację serca w Polsce. Zbigniew Religa przeprowadza w Zabrzu pierwszą udaną operację przeszczepienia R. Kostyrko przeprowadza pierwszy przeszczep wątroby (nieudany),7 dni później drugi przeszczep prze-prowadza w Zabrzu Marian Pardela, chory żył 8 dni. W 1988 w Warszawie zostaje przeprowadzony udany przeszczep nerki i segmentu trzustki, a kilka miesięcy później przeszczep całej trzustki wraz z segmentem dwunastnicy i nerką. W roku1990 w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie P. Kaliciński dokonuje sześciu udanych przeszczepów wątroby u dzieci,a w zostaje tamże prze-prowadzony pierwszy przeszczep rodzinny wątroby (wraz z zespołem francuskim). zespół Z. Religi przeszczepia serce u dziecka 2,5 rocznego (najmłodsze wówczas dziecko w Polsce), a kolejne najmłodsze w kraju dziecko (21. miesięczne) ma przeszczepione serca w W roku 2002 – Marian Zembala z zespołem przeprowadza w Zabrzu udany przeszczep serca i płuc oraz w tym samym roku równoczesny przeszczep serca i nerki,a w 2003 r. udany przeszczep płuc. Drukuj artykuł Udostępnij: Ostatnio opublikowane artykuły w kategorii Kultura i nauka: DemokracjaKlejstenesowi do głowy nie przyszło, że za 2500 lat demokracja, której był ojcem chrzestnym, wciąż będzie najbardziej pożądanym ustrojem na świecie. W wydaniu ateńskim prawo głosu mieli tylko mężczyźni powyżej 18 roku życia, czyli ok. jednej czwartej mieszkańców. Dzisiaj byłaby to demokracja a’la Korwin-Mikke, od lat postulujący odebranie kobietom praw wyborczych. W międzyczasie Eklezję, gdzie podejmowano publicznie najważniejsze decyzje, zastąpiły parlamenty, a tam w naszym imieniu decyzje podejmują wybrańcy narodu - krok w stronę oligarchii? Jednym z fundamentów dzisiejszej demokracji przedstawicielskiej jest monteskiuszowska zasada trójpodziału władzy. Władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza MUSZĄ pozostać od siebie niezależne. Stany Zjednoczone jako pierwsze zapisały tę zasadę w konstytucji. Niespotykana wcześniej koncentracja kapitału, Internet, rozwój mediów (szczególnie mediów społecznościowych) dając nieograniczony dostęp do informacji, niestety nie gwarantują systemu ich walidacji. Otwiera to rządzącym i oligarchom różnorakie możliwości do manipulacji i szerzenia mitów, ale również do korupcji politycznej - zgodnie z rzymską zasadą „divide et impera”. Pomagają w tym coraz doskonalsze algorytmy, zamykając nas w „bańce informacyjnej”, podpowiadają nam treści zgodne z naszymi przekonaniami i odcinają od odmiennego punktu widzenia. Paradoksalnie „im bardziej klikasz, tym bardziej jesteś zamknięty”. Zza kulis. Felieton postpandemiczny. Prawie!Jeszcze całkiem niedawno pojęcie lockdownu zdawało się być abstrakcyjnym, niewielu o nim słyszało, a jeszcze mniej doświadczyło. Aż przyszedł marzec 2020! Niemalże z dnia na dzień musieliśmy odrobić lekcję ekonomii: wszyscy i od razu w wersji hardcorowej. Liczę jednak, że okres restrykcyjnych obostrzeń już za nami. Teatr Bagatela gra na pełnych obrotach przy komplecie widowni. Szanowna Publiczność tęskniła za sztuką, której może doświadczać bezpośrednio i jest to mocno krzepiąca konstatacja. Gaduławka. Cykl felietonów W Krakowie na Kazimierzu ustawiono Gaduławkę. Jest to ławka, jak sama nazwa wskazuje, do gadania. Inicjatorzy tego pomysłu tłumaczą, że ławka jest głównie, jak to się teraz ładnie mówi, dedykowana ludziom starszym i samotnym. Napis na ławce zachęca: „Jeśli masz ochotę na rozmowę, usiądź na tej ławce i poczekaj, aż się ktoś dołączy”. I nic więcej. Nie ma określonego czasu wyczekiwania ani tematu rozmowy. I to błąd. Dobrze by było, określić czas oczekiwania. Lodówka i telewizor. Cykl felietonówTen felieton miał wyglądać całkiem inaczej. Szczerze mówiąc, chciałem wszystkich pocieszyć, że koniec końców, każdy głupi polityczny numer bardziej otwiera ludziom oczy, niż ich usypia. Widać to najlepiej u nas po efektach tzw. Polskiego Ładu. Ale żeby lepiej to zobrazować, opisałem pewne spotkanie sprzed lat, kiedy znajomi Rosjanie tłumaczyli mi, na czym polega praktyka sprawowania władzy metodą „lodówka i telewizor”. I, niestety, historia ostatnich dni dopisała do tego tragiczną glosę. Między sztuką figuratywną a nutką abstrakcji. CX ART Consultronix SA już po raz drugi wsparł młodych artystów. Artur Wieczerzyński i Robert Nawe zostali laureatami organizowanego przez tę firmę konkursu CX ART, a ich obrazy trafiły do tworzonej od paru lat kolekcji sztuki. W CX News nr 2/28/2009 opublikowano również: Finanse Siemens Finance liderem w finansowaniu zakupu aparatury medycznej Okulistyka Marzenia ultrasonografisty okulistycznego Pełna gama akcesoriów dla OS3 Novitrex 3000 Dermatologia Chłodziarki jako uzupełnienie zabiegów laserowych Nowości Quantel Derma Radiologia BuckyDiagnost FS nowoczesny kostno-płucny Czy "The Beatles" mieli wpływ na rozwój medycyny? Rodzina śródoperacyjnych, mobilnych aparatów BV Ultrasonograf HD11 XE Kultura i nauka Czas na wino Dość tego! Remanent i siły ciemności Świństwo

Przeszczep skóry po oparzeniu występuje około 3-4 tygodni po urazie. Wynika to z faktu, że po 20-25 dniach rana jest zwykle pokryta tkanką ziarninową, która wygląda jak ziarnista powierzchnia z dużą liczbą naczyń krwionośnych o bogatym różowym zabarwieniu.

Zadbana, gładka skóra dłoni to ważny element wyglądu, który poprawia samoocenę. Zabiegi odmładzające zazwyczaj skupiają się jedynie na twarzy, ale to właśnie dłonie są zawsze widoczne i mogą być przyczyną wielu kompleksów. Nie da się ukryć ich pod makijażem, ani zamaskować ubraniem. Przyczyny starzenia się dłoni są zawsze takie same, jak w przypadku innych obszarów ciała. Wraz z upływem czasu skóra traci cenny kolagen i elastynę. Są to dwie podstawowe substancje, które wzmacniają strukturę skóry i sprawiają, że jest ona gładka oraz jędrna. Ich brak powoduje, że skóra traci wiotkość i ma rozrzedzoną strukturę, przez co wygląda starzej i mniej atrakcyjnie. Lipotransfer dłoni Z pomocą przychodzi zabieg lipotransferu, czyli proces, który umożliwia przeszczep tłuszczu pacjenta (doskonałego materiału wypełniającego). Efekty mogą być zarówno spektakularne, jak i utrzymywać się na długi czas. Metoda ta wykorzystuje tkankę tłuszczową w celach estetycznych oraz leczniczych. Stosowana jest w medycynie estetycznej od minimum 10 lat. Wraz z upływem czasu technika została udoskonalona. Modelowanie dłoni tłuszczem Wykorzystanie własnej tkanki tłuszczowej pacjenta podczas lipoliftingu dłoni powoduje, że materiał wypełniający jest całkowicie bezpieczny, nie wywołuje alergii i łatwo się przyswaja. Poza tym, w naturalnej tkance tłuszczowej człowieka znajdują się cenne komórki macierzyste. Umożliwiają one stymulację skóry do rewitalizacji. W rezultacie skóra dłoni prezentuje się młodo i gładko. Lipolifting dłoni to więc procedura, która daje podwójną korzyść – zredukowanie zbędnego tłuszczu z innych partii ciała (brzucha, ud, bioder) i nadanie dłoniom młodzieńczego, świeżego wyglądu. Na początku wykorzystując techniki liposukcji, tłuszcz poddawany jest eliminacji, a pacjent zyskuje szczuplejszą sylwetkę. Następnie w grzbiety rąk przygotowany odpowiednio materiał zostaje wstrzyknięty. Jak przygotować się do zabiegu? Sam zabieg przeszczepu tkanki tłuszczowej do wierzchu dłoni nie wymaga specjalnego przygotowania się. Przed lipoliftingiem i znieczuleniu miejscowym należy jednak wykonać podstawowe badania krwi (morfologię, elektrolity, układ krzepnięcia). Można je przeprowadzić w dowolnym akredytowanym laboratorium. Badanie krwi nie mogą być starsze niż 14 dni. Dwa dni przed zabiegiem powinno się unikać picia mocnej kawy, herbaty i alkoholu. Osoby, które palą papierosy, muszą zaprzestać palenia na 14 dni przed operacją, a także podczas okresu całej rekonwalescencji. Minimum 7 dni przed zabiegiem nie należy także spożywać aspiryny. Operacje w znieczuleniu miejscowym przeprowadzane są tzw. premedykacją. Pacjent dostaje leki sedujące i obniżające próg bólu. Przez 12 godzin od ich zażycia istnieje absolutny zakaz prowadzenia pojazdów. Zaleca się także, aby pacjent po zabiegu powrócił do domu pod opieką drugiej osoby. Zalecenia dotyczące diety oraz leków są takie same, jak przy zabiegach w znieczuleniu ogólnym. Jedynym odstępstwem jest fakt, że nie trzeba być na czczo. Jak wygląda zabieg przeszczepu tłuszczu w dłonie? Przeszczep tłuszczu na dłonie jest zabiegiem mało inwazyjnym, który nie wymaga interwencji chirurgicznej tak, jak tradycyjna liposukcja. Wykonywany jest przy znieczuleniu miejscowym i nie wymaga długotrwałej, męczącej rekonwalescencji. Z jednej partii ciała pacjenta zostaje pobrana tkanka tłuszczowa, w której występuje w nadmiarze (brzucha, ud itd.), a następnie wprowadza się odpowiednio spreparowane komórki tłuszczowe w grzbiet skóry dłoni. Z uwagi na to, że do zabiegu wykorzystuje się tkankę pacjenta, nie występuje ryzyko reakcji alergicznej, czy też odrzucenia przeszczepu przez organizm. Tkanka tłuszczowa zawiera żywe komórki macierzyste, które wyróżniają się dużymi właściwościami regeneracyjnymi i sprawiają, że przeszczepione tkanki są zdrowsze, jędrniejsze, a także lepiej nawodnione. Procedura lipotransferu Zabieg lipotransferu przeprowadzany jest w czasie od 30 do 90 minut i nie jest uciążliwy dla pacjenta. Przebieg lipoliftingu dzieli się na 3 główne etapy: Pobór tkanki tłuszczowej pacjenta z miejsca, gdzie występuje jej pokaźna ilość, z fałdu brzusznego lub uda. Przygotowanie pobranego tłuszczu w specjalnej wirówce i usunięcie z niego martwych komórek z nadmiarem płynu. Zaaplikowanie przygotowanej wcześniej tkanki tłuszczowej w grzbiet dłoni. Etap ten wykonywany jest za pomocą cienkiej igły, co znacznie łagodzi dyskomfort podczas wstrzykiwania tkanki tłuszczowej pod skórę. Czy zabieg jest skuteczny? Pojedynczy zabieg zawiera w sobie wszystkie trzy etapy, jednak uzyskany rezultat z czasem może słabnąć. Konieczność przeprowadzenia kolejnych zabiegów zależy wyłącznie od konkretnego organizmu pacjenta. Jeżeli nie uzyskuje się efektu z powodów naturalnych (zbyt mała część przeszczepionych komórek ulega wchłonięciu), można powtarzać przeprowadzenie lipotransferu aż do czasu, gdy uzyska się pożądany efekt. Nie częściej jednak niż na dwa miesiące. Przeciwwskazaniami do przeprowadzania przeszczepu tłuszczu są ciąża, cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, nowotwory, niewydolność nerek, niska waga ciała, która uniemożliwia pobranie odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej. Lipotransfer nie jest zalecany także u osób palących papierosy i u kobiet podczas miesiączkowania. Czy zabieg lipotransferu dłoni jest bezpieczny? Lipotransfer jest całkowicie bezpieczną i skuteczną metodą modelowania ciała oraz twarzy, a przy okazji umożliwia redukcję lokalnego nadmiaru tłuszczu i wypełnianie ubytków tkanki podskórnej. Jest to także sposób na zredukowanie oznak starzenia się dłoni wykorzystując autologiczny przeszczep tkanki tłuszczowej. Naturalny wypełniacz w postaci własnej tkanki tłuszczowej powoduje, że podczas zabiegu nie ma ryzyka wystąpienia reakcji alergicznej organizmu, ani też odrzucenia przeszczepu tkanki. Komórki macierzyste zawarte w przeszczepianym tłuszczu produkują cytokiny, które pozytywnie wpływają na wytwarzanie naczyń krwionośnych. Dzięki temu taki przeszczep jest naturalną tkanką w przeciwieństwie do innych wypełniaczy. Czy warto przeprowadzać zabieg lipotransferu dłoni? Tłuszcz jest naturalnym materiałem wypełniającym i stanowi idealne rozwiązanie dla osób poszukujących skutecznej metody odmładzającej. Dzięki zabiegowi można przywrócić skórze dłoni utraconą gładkość i jędrność. Poza tym uzyskane rezultaty utrzymują się na wiele lat, co umożliwia zapomnienie o swoim problemie zwiotczałych dłoni na długo. Jak długo trwa okres rekonwalescencji? U każdej osoby jest to indywidualna kwestia i zależy od miejsc poddanych przeszczepowi. Niektórzy pacjenci już po upływie tygodnia są w stanie powrócić do codziennych aktywności. Zdarza się także tak, że opuchlizna na miejscach poddanych odessaniu utrzymuje się na dłużej. Nie powinno jednak być to powodem do niepokoju, ponieważ jest to naturalna reakcja organizmu, która znika po kilku miesiącach. Należy pamiętać, aby delikatnie masować dłonie, w które zaaplikowany był tłuszcz. Umożliwia to złagodzenie ewentualnych nierówności i rozprowadzenie większych konglomeratów przeszczepionej tkanki. Miejsca, z których pobrano tkankę tłuszczową, powinny być szczelnie okryte opatrunkiem uciskowym lub specjalnie zaprojektowaną bielizną pooperacyjną. Skóra hodowana na trójwymiarowych rusztowaniach może być formowana w kształt zbliżony do konkretnych, nawet najbardziej złożonych anatomicznie części ciała. Przykładem może być wytworzona w ten sposób rękawiczka, dzięki której możliwe stanie się szybkie i dużo mniej inwazyjne przeszczepianie skóry dłoni, np. po poparzeniu trzeciego stopnia. W takiej technologii szwy Laure Seguy zauważyła na nosie ślad, który wyglądał, jak zadrapanie. Gdy jednak problem utrzymywał się przez kolejne miesiące, kobieta zaczęła się martwić. Jak się okazało – miała ku temu powody. Mały pryszcz okazał się rakiem. 1. Pryszcz na nosie okazał się rakiem Laure Seguy uwielbiała się opalać. Gdy tylko mogła, wystawiała ciało na słońce lub korzystała z solarium. Zamiłowanie do opalania stało się dla niej nałogiem. Jak się okazało, było to bardzo zgubne dla kobiety. Gdy zauważyła na nosie mały ślad, pomyślała, że to pryszcz lub zadrapanie. Nie wiązała tego objawu z unikaniem kremów do opalania. Sądziła, że jej naturalnie ciemna karnacja stanowi wystarczającą ochronę. Zobacz film: "Badanie skóry to najprostszy sposób na wykrycie zmian nowotworowych" Kobieta sądziła, że ma na nosie pryszcza (facebook) Jednak ślad nie znikał przez kolejne miesiące. Zaczął również krwawić. W październiku Laure skonsultowała sytuację z lekarzem. Dostała krem przeciwbakteryjny i wróciła do domu. Przypisany środek nie pomógł. W lutym pacjentka trafiła do dermatologa. Diagnoza, którą usłyszał, była wstrząsająca: rak podstawnokomórkowy. Niezbędna była amputacja czubka nosa i przeszczep skóry z czoła. Kobieta przeszła kolejno trzy zabiegi, w tym rekonstrukcję nosa poprzez przesunięcie fragmentów skóry od linii włosów. Kobieta straciła część nosa i potrzebowała przeszczepu skóry (facebook) Kolejne tygodnie spędzała głównie w domu. Była skrępowana swoim wyglądem. Na ulicy pytano ją, czy jest ofiarą wypadku lub pobicia. Nowy nos wreszcie się zagoił, ale różni się kształtem od poprzedniego. Po operacjach zostały także liczne blizny na twarzy. Pacjentkę uznano za wyleczoną, ale na jej twarzy zostały blizny (facebook) Laure dziś nie lekceważy profilaktyki słonecznej. Dba o swoją skórę. Ma świadomość, że zdrowie nie jest dane raz na zawsze. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy ec8W.
  • 2fo9ij281c.pages.dev/93
  • 2fo9ij281c.pages.dev/55
  • 2fo9ij281c.pages.dev/46
  • 2fo9ij281c.pages.dev/16
  • 2fo9ij281c.pages.dev/74
  • 2fo9ij281c.pages.dev/75
  • 2fo9ij281c.pages.dev/75
  • 2fo9ij281c.pages.dev/88

    • przeszczep skóry na nosie